De vrouw van advocaat Sprong wil graag een nieuwe keuken. Met zo’n hip kookeiland, en laden in plaats van kastjes. En o ja, een apothekerskast voor de kruidenpotjes staat ook op haar verlanglijstje. Sprong maakt zich een aantal zaterdagen vrij om op keukenjacht te gaan. Woonboulevard in, woonboulevard uit. Zijn vrouw is nog erger dan zijn meest kritische cliënt, maar uiteindelijk vinden ze hun droomkeuken bij Knotskeukens. Sprong staat inmiddels te popelen om weer aan het werk te gaan en na een lang gesprek met verkoper Jeroen van Knotskeukens over het al dan niet nemen van een wokbrander en andere levensbelangrijke keukenattributen zijn ze eruit.
‘Hier heb ik jullie offerte. De keuken die jullie willen komt inclusief montage op een totaalbedrag van € 8.228,-. Van mij krijgen jullie een knotsgekke korting van € 228,-, dan komen we op een mooi rond bedrag van € 8.000,-’, zegt verkoper Jeroen. ‘Een aanbetaling van 60% is verplicht.’ ‘Wat?’, bast Sprong, ‘Een aanbetaling van 60% zeg je? Ten eerste is een aanbetaling nooit verplicht. Dat staat misschien in uw algemene voorwaarden, maar daarmee hoef ik niet akkoord te gaan. Ten tweede kan een consument volgens artikel 7:26 Burgerlijk Wetboek maximaal een aanbetaling van 50% verschuldigd zijn als het gaat om de aankoop van producten.’ Sprong haalt even adem, hij loopt inmiddels een beetje rood aan. ‘En ten derde doe ik nooit en te nimmer aanbetalingen. Weet u waarom niet? Als uw bedrijf failliet gaat, kan ik fluiten naar mijn centen.’.
‘Knotskeukens failliet? Daar is absoluut geen sprake van. Onze orderportefeuille zit barstensvol en de zaken lopen als een trein.’, werpt Jeroen tegen. ‘Kan wel zijn’, zegt Sprong, ‘maar een aanbetaling doe ik niet. Voor jullie tien andere Keukentopshops, Keukenbeukers of Megasupervetkeukens. En bovendien, jullie zijn niet eens bij het CBW aangesloten. Dus ik ben mijn geld echt kwijt bij een faillissement’. Hij negeert het gekuch van zijn vrouw, die haar zinnen op deze keuken heeft gezet. Als Jeroen voet bij stuk houdt zal het keukencircus voor Sprong weer van voren af aan beginnen. ‘Niemand maakt hier ooit een probleem van’, zegt Jeroen, terwijl hij zijn stoel naar achter schuift. ‘maar ik zal overleggen met de chef.’
‘Nou, je wordt bedankt!’. De vrouw van Sprong is not amused. ‘Heb ik eindelijk de perfecte keuken gevonden, komt hij weer aan met zijn Burgerlijk Wetboek.’ ‘Maar schat, het is echt zo dat we niet verplicht zijn een aanbetaling te doen.’ ‘Ja, dat zal allemaal wel maar ik wil deze keuken.’. Sprong zucht eens diep. ‘Zullen we eerst even afwachten waar hij mee komt? We kunnen altijd nog proberen het bedrag van de aanbetaling naar beneden te krijgen, want € 4.800,- is echt veel geld.’
‘Zo’, zegt Jeroen. ‘Ik heb even overleg gehad. De chef zegt dat het niet mogelijk is om een uitzondering te maken. Wij vragen altijd een aanbetaling van onze klanten omdat wij kosten moeten maken als we een keuken bestellen. Dus als jullie deze keuken willen, zullen jullie een aanbetaling moeten doen.’. Sprong zit klem: hij wil geen aanbetaling doen, maar zijn vrouw wil beslist deze keuken en ze staat niet bepaald bekend om haar meegaande aard. Hij heeft ook niet veel zin om nog meer zaterdagen door te brengen in keukenzaken. ‘Prima’, zegt Sprong, ‘we doen een aanbetaling. Maar niet van € 4.800,-. Maximaal € 2.000,-, daar ben ik toe bereid.’. Jeroen denkt even na. ‘Deal, een aanbetaling van € 2.000,- is akkoord.’. ‘Ik wil dit wel schriftelijk vastgelegd hebben.’, geeft Sprong aan. Jeroen zucht. Houdt het dan nooit op? Hij krijgt een beetje hoofdpijn van deze klant. ‘Niks bijzonders, we zetten het er gewoon met pen bij: klant doet, in afwijking van het bepaalde in de algemene voorwaarden, een aanbetaling van € 2.000,-. Handtekeningen erbij, klaar.’.
Als ze Knotskeukens uit lopen zegt zijn vrouw: ‘Weet je, die keuken bij Megasupervetkeukens vond ik eigenlijk ook wel heel leuk.’
Moraal van dit verhaal
Doe liever geen aanbetalingen. Waarom niet? Omdat je bij een faillissement je geld kwijt bent. Het doen van een aanbetaling is niet verplicht. Sommige bedrijven weigeren zaken met je te doen als je niets aanbetaalt. Je zult dan een ander bedrijf moeten zoeken.
Doe je wel een aanbetaling, dan zijn er verschillende regels voor diensten en producten.
Aanbetaling voor producten
Voor producten geldt dat je niet kunt worden verplicht meer dan 50% aan te betalen. In onderling overleg kun je wel afspreken dat meer wordt aanbetaald, maar daarbij loop je dus een groot risico.
Aanbetaling voor diensten
Voor diensten (bijvoorbeeld een schilderklus) is geen maximum bepaald in de wet. Ook hier geldt dat je onderling afspraken kunt maken over de hoogte van de aanbetaling.
Sommige bedrijven hebben een aanbetalingsgarantie. Kijk altijd goed naar de voorwaarden hiervan. Is het bedrijf waar je zaken mee doet aangesloten bij het CBW (Centrale Branchevereniging Wonen) dan heb je mazzel, want zij hebben een regeling voor dit soort gevallen.